A teraz mala ciekawostka zwiazana z Pierogami ruskimi zaczerpnieta z pracy Studentki Filologii Polsko-Ukrainskiej Martyny Michalak (kliknij tu)

"Mało kto dziś wie (a już tylko naprawdę nieliczni pamiętają), że przed wojną we Lwowie na owo danie mówiono pierogi polskie. Najprawdopodobniej określenie to miało podkreślać popularność potrawy na wschodnich terenach ówczesnej Rzeczypospolitej. Być może wskazywało także na jej pochodzenie z tych właśnie terenów.
Na mocy układu jałtańskiego Lwów po wojnie znalazł się w granicach Socjalistycznej Republiki Ukrainy, czyli stał się częścią ZSRR. Z tej właśnie przyczyny biedne pierożki w języku mieszkańców naszej, tj. zachodniej, strony granicy zyskały (podobnie zresztą jak sami mieszkańcy grodu otaczającego Wysoki Zamek) miano ruskich, czyli pochodzących z terenów należących ― no właśnie ― nie do Rosji, ale do Rusi. Ta ich nazwa nawiązuje bowiem do czasów Księstwa Kijowskiego, nazywanego Rusią. Jednak w zbiorowej wyobraźni współczesnych Polaków mieszkających po naszej stronie Buga wschodnie tereny dawnej Rzeczypospolitej nie zostały wcielone do SRU (więc i pierożki nie zostały mianowane ukraińskimi), ale stały się od razu częścią nowego wcielenia imperialnej Rosji, którego oblicze nosiło nazwę ZSRR. O właściwej etymologii przymiotnika ruski często się dziś nie pamięta. Inaczej było tuż po II wojnie światowej. Wtedy w Polsce ruskie znaczyło tyle, co pochodzące z byłych Kresów Wschodnich, dawnej Rusi Czerwonej.
W tamtym okresie, niedługo po roku 1945, po zmianach geografii Europy tylko w jednym mieście w naszym kraju długo nie przyjmowała się nowa nazwa pierogów polskich. Uważny czytelnik tego felietonu zapewne już się domyśla, o którym mieście mowa.
To we Wrocławiu najwięcej repatriantów ze Lwowa i jego okolic znalazło swój nowy dom. Dlatego też tam nasze pierogi po wojnie nie były ruskimi ― ponieważ nowym mieszkańcom miasta nie kojarzyły się z czymś obcym, nie naszym ― właśnie ruskim. Co prawda, nie nazywały się już także polskimi, ale za to długo nosiły nazwę lwowskich. W tych ludziach, którzy w latach 40. przyjechali do Wrocławia, smak i zapach pierogów z nadzieniem ziemniaczano-serowym przywoływał wspomnienia utraconego na zawsze domu, którego prawie że synonimem był Lwów. W ten symboliczny sposób polskość Lwowa odcisnęła swoje piętno w historii nazwy pierogów."
Kochani a to moja wersja prosto z Bartoszyc nad rzeka Lyna, z mojej glowy i wyobrazni.